در این مقاله با انواع حرکت دوربین در سینما آشنا خواهیم شد.
حرکت دوربین در سینما و آثار تصویری دیگر یکی از ابزارهای مهم کارگردان برای هدایت دیدگاه تماشاگر، ایجاد حس و حال و روایت داستان در فیلم است. با انتخاب حرکت مناسب دوربین،
کارگردان می تواند فضای صحنه را القا کند، احساسات تماشاگر را برانگیزد و داستان را به گونه ای که می خواهد روایت کند.
انواع مختلفی از حرکات دوربین در سینما وجود دارد که هر کدام کاربرد و تاثیر خاص خود را دارند.
رایج ترین انواع حرکات دوربین عبارتند از:
حرکت پن (Pan) در فیلمبرداری:
حرکت پن (Pan) شات یا نمای پن یکی از حرکات دوربین در فیلمبرداری است که در آن دوربین به صورت افقی روی یک محور ثابت می‌چرخد و جهت دید آن در قاب تغییر می‌کند.
در این حرکت، پایه دوربین ثابت می‌ماند و فقط سر دوربین به چپ یا راست حرکت می‌کند.
حرکت پن می‌تواند با دست یا با استفاده از هد (وسیله‌ای برای کنترل حرکات ظریف دوربین) انجام شود.
کاربردهای حرکت پن:
- دنبال کردن سوژه: حرکت پن متداول‌ترین روش برای دنبال کردن سوژه در حال حرکت است. با چرخاندن سر دوربین به دنبال سوژه، می‌توان حرکات او را در قاب نگه داشت و حس پویایی را به تماشاگر القا کرد.
- معرفی محیط: از حرکت پن می‌توان برای معرفی محیط به تماشاگر استفاده کرد. با چرخاندن دوربین به چپ و راست، می‌توان مختلف نقاط صحنه را به تصویر کشید و اطلاعات کلی درباره محیط به تماشاگر داد.
- ایجاد حس تعلیق: حرکت پن می‌تواند برای ایجاد حس تعلیق در فیلم استفاده شود. با چرخاندن ناگهانی دوربین به سمت سوژه جدید، می‌توان حس کنجکاوی و هیجان را در تماشاگر برانگیخت.
- ایجاد حس کنتراست: حرکت پن می‌تواند برای ایجاد حس کنتراست بین دو سوژه یا دو موقعیت استفاده شود. با چرخاندن دوربین از یک سوژه به سوژه‌ای دیگر، می‌توان تفاوت بین آنها را برجسته کرد.
انواع حرکت پن:
- پن ثابت: در این نوع حرکت، دوربین با سرعت ثابت به چپ یا راست می‌چرخد.
- پن شتابدار: در این نوع حرکت، سرعت چرخش دوربین به تدریج افزایش می‌یابد.
- پن کندشونده: در این نوع حرکت، سرعت چرخش دوربین به تدریج کاهش می‌یابد.
- پن زوم: در این نوع حرکت، دوربین در حالی که به چپ یا راست می‌چرخد، همزمان زوم نیز می‌کند.
حرکت تیلت (Tilt) در فیلمبرداری:
حرکت تیلت (Tilt) یا نمای شیب‌دار یکی از حرکات دوربین در فیلمبرداری است که در آن دوربین به صورت عمودی حول یک محور ثابت می‌چرخد و زاویه دید آن در قاب تغییر می‌کند.
در این حرکت، پایه دوربین ثابت می‌ماند و فقط سر دوربین به سمت بالا یا پایین حرکت می‌کند.
حرکت تیلت می‌تواند با دست یا با استفاده از هد (وسیله‌ای برای کنترل حرکات ظریف دوربین) انجام شود.
کاربردهای حرکت تیلت:
- معرفی سوژه: حرکت تیلت متداول‌ترین روش برای معرفی سوژه به تماشاگر از بالا به پایین یا پایین به بالا است.
- با چرخاندن سر دوربین به سمت سوژه، می‌توان او را از زوایای مختلف به تصویر کشید و اطلاعات کلی درباره او به تماشاگر داد.
- تاکید بر سوژه: از حرکت تیلت می‌توان برای تاکید بر سوژه استفاده کرد. با چرخاندن دوربین به سمت سوژه، می‌توان توجه تماشاگر را به او جلب کرد و اهمیت او را در داستان نشان داد.
- ایجاد حس تعلیق: حرکت تیلت می‌تواند برای ایجاد حس تعلیق در فیلم استفاده شود. با چرخاندن ناگهانی دوربین به سمت بالا یا پایین، می‌توان حس کنجکاوی و هیجان را در تماشاگر برانگیخت.
- ایجاد حس عمق: حرکت تیلت می‌تواند برای ایجاد حس عمق در فیلم استفاده شود. با چرخاندن دوربین از یک سوژه به سوژه‌ای دیگر در فواصل مختلف، می‌توان حس فاصله بین آنها را به تصویر کشید.
انواع حرکت تیلت:
- تیلت ثابت: در این نوع حرکت، دوربین با سرعت ثابت به سمت بالا یا پایین می‌چرخد.
- تیلت شتابدار: در این نوع حرکت، سرعت چرخش دوربین به تدریج افزایش می‌یابد.
- تیلت کندشونده: در این نوع حرکت، سرعت چرخش دوربین به تدریج کاهش می‌یابد.
- تیلت زوم: در این نوع حرکت، دوربین در حالی که به سمت بالا یا پایین می‌چرخد، همزمان زوم نیز می‌کند.
حرکت تیلت ابزاری کارآمد در دست فیلمسازان است که می تواند برای اهداف مختلفی از جمله معرفی سوژه، تاکید بر سوژه، ایجاد حس تعلیق، و ایجاد حس عمق استفاده شود.
با استفاده خلاقانه از این حرکت می توان فیلم را جذاب تر و موثرتر کرد.
حرکت دالی (Dolly) در فیلمبرداری:
حرکت دالی (Dolly) یا تراکی یکی از حرکات دوربین در فیلمبرداری است که در آن دوربین به صورت افقی یا عمودی روی ریل‌های مخصوص حرکت می‌کند و موقعیت آن در فضا تغییر می‌کند.
در این حرکت، دوربین روی سکوی متحرکی به نام دالی قرار می‌گیرد که می‌تواند در جهات مختلف حرکت کند.
حرکت دالی می‌تواند با دست یا با استفاده از موتور انجام شود.
کاربردهای حرکت دالی:
- دنبال کردن سوژه: حرکت دالی متداول‌ترین روش برای دنبال کردن سوژه در حال حرکت است. با حرکت دادن دوربین در کنار سوژه، می‌توان او را در قاب نگه داشت و حرکات او را به طور کامل به تصویر کشید.
- معرفی محیط: از حرکت دالی می‌توان برای معرفی محیط به تماشاگر استفاده کرد. با حرکت دادن دوربین در فضا، می‌توان مختلف نقاط صحنه را به تصویر کشید و اطلاعات کلی درباره محیط به تماشاگر داد.
- ایجاد حس پویایی: حرکت دالی می‌تواند برای ایجاد حس پویایی در فیلم استفاده شود. با حرکت سریع دوربین، می‌توان حس هیجان و تعلیق را به تماشاگر القا کرد.
- تغییر پرسپکتیو: حرکت دالی می‌تواند برای تغییر پرسپکتیو و دیدگاه تماشاگر نسبت به سوژه استفاده شود. با نزدیک شدن یا دور شدن از سوژه، می‌توان اهمیت او را در داستان نشان داد یا حس‌های مختلفی مانند حس صمیمیت یا حس جدایی را در تماشاگر برانگیخت.
انواع حرکت دالی:
- دالی ساده: در این نوع حرکت، دوربین در مسیر مستقیم به جلو، عقب، چپ یا راست حرکت می‌کند.
- دالی منحنی: در این نوع حرکت، دوربین در مسیر منحنی حرکت می‌کند.
- دالی دایره‌ای: در این نوع حرکت، دوربین به دور سوژه حرکت دایره‌ای می‌کند.
- دالی زوم: در این نوع حرکت، دوربین در حالی که به جلو یا عقب حرکت می‌کند، همزمان زوم نیز می‌کند.
حرکت دالی ابزاری کارآمد در دست فیلمسازان است که می تواند برای اهداف مختلفی از جمله دنبال کردن سوژه، معرفی محیط، ایجاد حس پویایی، و تغییر پرسپکتیو استفاده شود.
با استفاده خلاقانه از این حرکت می توان فیلم را جذاب تر و موثرتر کرد.
حرکت کرین (Crane) در فیلمبرداری:
حرکت کرین (Crane Shot) یا نمای جرثقیل یکی از حرکات دوربین در فیلمبرداری است که در آن دوربین روی سکویی متحرک به نام کرین یا جرثقیل قرار می‌گیرد و می‌تواند در جهات مختلف و در ارتفاعات مختلف حرکت کند.
این حرکت با استفاده از جرثقیل‌های مخصوص فیلمبرداری انجام می‌شود که می‌توانند دوربین را به ارتفاعات زیاد و مکان‌های دور از دسترس ببرند.
کاربردهای حرکت کرین:
- معرفی محیط: حرکت کرین متداول‌ترین روش برای معرفی محیط‌های وسیع و بزرگ است. با حرکت دادن دوربین در ارتفاع زیاد، می‌توان مناظر طبیعی یا فضای کلی شهرها و ساختمان‌ها را به تصویر کشید.
- دنبال کردن سوژه: از حرکت کرین می‌توان برای دنبال کردن سوژه در حال حرکت در مسافت‌های طولانی یا در مکان‌های مرتفع استفاده کرد. با حرکت دادن دوربین در کنار سوژه، می‌توان حرکات او را به طور کامل و از زوایای مختلف به تصویر کشید.
- ایجاد حس حماسی: حرکت کرین می‌تواند برای ایجاد حس حماسی و بزرگ جلوه دادن سوژه استفاده شود. با حرکت دادن دوربین از پایین به بالا، می‌توان سوژه را در مقابل عظمت طبیعت یا فضای اطراف قرار داد.
- ایجاد تنوع بصری: حرکت کرین می‌تواند برای ایجاد تنوع بصری در فیلم و جلوگیری از یکنواختی استفاده شود. با استفاده از زوایای مختلف دوربین، می‌توان دیدگاه‌های متفاوتی به تماشاگر ارائه داد و حس کنجکاوی او را برانگیخت.
انواع حرکت کرین:
- حرکت افقی: در این نوع حرکت، دوربین در مسیر افقی به چپ یا راست حرکت می‌کند.
- حرکت عمودی: در این نوع حرکت، دوربین به صورت عمودی به سمت بالا یا پایین حرکت می‌کند.
- حرکت دایره‌ای: در این نوع حرکت، دوربین به دور سوژه حرکت دایره‌ای می‌کند.
- حرکت ترکیبی: در این نوع حرکت، دوربین ترکیبی از حرکات افقی، عمودی و دایره‌ای را انجام می‌دهد.
حرکت کرین ابزاری کارآمد در دست فیلمسازان است که می تواند برای اهداف مختلفی از جمله معرفی محیط، دنبال کردن سوژه، ایجاد حس حماسی، و ایجاد تنوع بصری استفاده شود.
با استفاده خلاقانه از این حرکت می توان فیلم را جذاب تر و موثرتر کرد.
حرکت تراکینگ (Tracking) در فیلمبرداری:
حرکت تراکینگ (Tracking Shot) یا نمای تعقیبی نوعی از حرکت دوربین در فیلمبرداری است که در آن دوربین سوژه را در حال حرکت به سمت چپ یا راست دنبال می‌کند و موقعیت آن در قاب ثابت می‌ماند.
در این حرکت، دوربین با سرعت و مسیری مشابه سوژه حرکت می‌کند و زاویه دید آن نسبت به سوژه ثابت می‌ماند.
حرکت تراکینگ می‌تواند با دست، با استفاده از ریل، با استفاده از دالی، یا با استفاده از وسایل نقلیه انجام شود.
کاربردهای حرکت تراکینگ:
- ایجاد حس حضور: حرکت تراکینگ می‌تواند حس حضور تماشاگر در کنار سوژه را ایجاد کند. با دنبال کردن سوژه از نزدیک، تماشاگر می‌تواند احساسات و تجربیات او را به طور مستقیم درک کند.
- ایجاد حس پویایی: حرکت تراکینگ می‌تواند حس پویایی و هیجان را در فیلم ایجاد کند. با دنبال کردن سوژه در حال حرکت، تماشاگر می‌تواند حس تعقیب و گریز یا حس سرعت را تجربه کند.
- تاکید بر سوژه: حرکت تراکینگ می‌تواند برای تاکید بر سوژه و جلب توجه تماشاگر به او استفاده شود. با ثابت نگه داشتن قاب دوربین روی سوژه، می‌توان اهمیت او را در داستان نشان داد.
- ایجاد حس تعلیق: حرکت تراکینگ می‌تواند برای ایجاد حس تعلیق و کنجکاوی در تماشاگر استفاده شود. با دنبال کردن سوژه به مکانی نامعلوم، می‌توان تماشاگر را برای دانستن سرنوشت او مشتاق کرد.
انواع حرکت تراکینگ:
- تراکینگ ساده: در این نوع حرکت، دوربین با سرعت ثابت سوژه را دنبال می‌کند.
- تراکینگ شتابدار: در این نوع حرکت، سرعت حرکت دوربین به تدریج افزایش می‌یابد.
- تراکینگ کندشونده: در این نوع حرکت، سرعت حرکت دوربین به تدریج کاهش می‌یابد.
- تراکینگ زوم: در این نوع حرکت، دوربین در حالی که سوژه را دنبال می‌کند، همزمان زوم نیز می‌کند.
حرکت تراکینگ ابزاری کارآمد در دست فیلمسازان است که می تواند برای اهداف مختلفی از جمله ایجاد حس حضور، ایجاد حس پویایی، تاکید بر سوژه، و ایجاد حس تعلیق استفاده شود.
با استفاده خلاقانه از این حرکت می توان فیلم را جذاب تر و موثرتر کرد.
علاوه بر این حرکات اصلی، حرکات دیگری نیز وجود دارند مانند:
حرکت هندهلد (Handheld) در فیلمبرداری:
حرکت هندهلد (Handheld Shot) یا نمای لرزان نوعی از حرکت دوربین در فیلمبرداری است که در آن دوربین توسط فیلمبردار با دست نگه داشته می‌شود و بدون استفاده از هیچ وسیله ثابتی حرکت می‌کند.
در این حرکت، قاب دوربین به طور طبیعی لرزش و تکان‌های دست فیلمبردار را ثبت می‌کند و حس واقع‌گرایانه‌ای به تماشاگر القا می‌کند.
کاربردهای حرکت هندهلد:
- ایجاد حس واقع‌گرایی: حرکت هندهلد متداول‌ترین روش برای ایجاد حس واقع‌گرایی در فیلم است. با لرزش و تکان‌های طبیعی دوربین، می‌توان حس حضور تماشاگر در صحنه را ایجاد کرد و به باورپذیری داستان افزود.
- ایجاد حس اضطراب و هیجان: حرکت هندهلد می‌تواند برای ایجاد حس اضطراب و هیجان در فیلم استفاده شود. با لرزش سریع دوربین، می‌توان حس تعلیق و خطر را به تماشاگر القا کرد.
- ایجاد حس صمیمیت: حرکت هندهلد می‌تواند برای ایجاد حس صمیمیت بین تماشاگر و سوژه استفاده شود. با نزدیک شدن دوربین به سوژه و لرزش‌های طبیعی آن، می‌توان حس نزدیکی و همدلی با سوژه را در تماشاگر ایجاد کرد.
- دنبال کردن سوژه: از حرکت هندهلد می‌توان برای دنبال کردن سوژه در حال حرکت استفاده کرد. با حرکت دادن دوربین به دنبال سوژه، می‌توان حرکات او را به طور کامل و از زوایای مختلف به تصویر کشید.
حرکت هندهلد ابزاری کارآمد در دست فیلمسازان است که می تواند برای اهداف مختلفی از جمله ایجاد حس واقع‌گرایی، ایجاد حس اضطراب و هیجان، ایجاد حس صمیمیت، و دنبال کردن سوژه استفاده شود.
با استفاده خلاقانه از این حرکت می توان فیلم را جذاب تر و موثرتر کرد.
حرکت زوم (Zoom) در فیلمبرداری:
حرکت زوم (Zoom Shot) یا نمای نزدیک نوعی از حرکت دوربین در فیلمبرداری است که در آن فاصله کانونی لنز دوربین تغییر می‌کند و اندازه تصویر در قاب بزرگتر یا کوچکتر می‌شود.
در این حرکت، دوربین ثابت می‌ماند و فقط دید آن در قاب تغییر می‌کند.
حرکت زوم می‌تواند با دست یا با استفاده از حلقه زوم روی لنز انجام شود.
کاربردهای حرکت زوم:
- تاکید بر سوژه: حرکت زوم متداول‌ترین روش برای تاکید بر سوژه و جلب توجه تماشاگر به او است. با بزرگنمایی تصویر، می‌توان جزئیات سوژه را به طور واضح تر نشان داد و اهمیت او را در داستان برجسته کرد.
- معرفی محیط: از حرکت زوم می‌توان برای معرفی محیط به تماشاگر استفاده کرد. با شروع از یک نمای کلی و زوم کردن روی جزئیات، می‌توان مختلف نقاط صحنه را به تصویر کشید و اطلاعات کلی درباره محیط به تماشاگر داد.
- ایجاد حس تعلیق: حرکت زوم می‌تواند برای ایجاد حس تعلیق و کنجکاوی در تماشاگر استفاده شود. با زوم کردن ناگهانی روی سوژه‌ای خاص، می‌توان توجه تماشاگر را به آن جلب کرد و او را برای دانستن سرنوشت آن مشتاق کرد.
- ایجاد حس پویایی: حرکت زوم می‌تواند برای ایجاد حس پویایی و هیجان در فیلم استفاده شود. با زوم کردن سریع روی سوژه، می‌توان حس تعقیب و گریز یا حس سرعت را به تماشاگر القا کرد.
انواع حرکت زوم:
- زوم این (Zoom In): در این نوع حرکت، فاصله کانونی لنز افزایش می‌یابد و تصویر در قاب بزرگتر می‌شود.
- زوم اوت (Zoom Out): در این نوع حرکت، فاصله کانونی لنز کاهش می‌یابد و تصویر در قاب کوچکتر می‌شود.
- زوم دالی: در این نوع حرکت، دوربین در حالی که زوم می‌کند، همزمان حرکت دالی (حرکت افقی روی ریل) نیز انجام می‌دهد.
- زوم کرین: در این نوع حرکت، دوربین در حالی که زوم می‌کند، همزمان حرکت کرین (حرکت عمودی روی جرثقیل) نیز انجام می‌دهد.
حرکت زوم ابزاری کارآمد در دست فیلمسازان است که می تواند برای اهداف مختلفی از جمله تاکید بر سوژه، معرفی محیط، ایجاد حس تعلیق، ایجاد حس پویایی، و ترکیب با حرکات دیگر دوربین استفاده شود.
با استفاده خلاقانه از این حرکت می توان فیلم را جذاب تر و موثرتر کرد.
حرکت اسلاید (Slide) در فیلمبرداری:
در فیلمبرداری، حرکت اسلاید (Slide Shot) یا نمای گذار نوعی حرکت دوربین است که در آن دوربین به صورت افقی یا عمودی در امتداد یک مسیر ثابت حرکت می‌کند و زاویه دید آن در قاب ثابت می‌ماند.
در این حرکت، دوربین روی سکوی متحرکی به نام اسلاید قرار می‌گیرد که می‌تواند در جهات مختلف حرکت کند.
حرکت اسلاید می‌تواند با دست یا با استفاده از موتور انجام شود.
کاربردهای حرکت اسلاید:
- معرفی محیط: حرکت اسلاید متداول‌ترین روش برای معرفی محیط‌های وسیع و بزرگ است. با حرکت دادن دوربین در امتداد یک مسیر ثابت، می‌توان مناظر طبیعی یا فضای کلی شهرها و ساختمان‌ها را به تصویر کشید.
- دنبال کردن سوژه: از حرکت اسلاید می‌توان برای دنبال کردن سوژه در حال حرکت در مسافت‌های کوتاه استفاده کرد. با حرکت دادن دوربین در کنار سوژه، می‌توان حرکات او را به طور کامل و از زوایای مختلف به تصویر کشید.
- ایجاد حس صاف و یکنواخت: حرکت اسلاید می‌تواند برای ایجاد حس صاف و یکنواخت در فیلم و جلوگیری از ناگهانی بودن حرکات استفاده شود. با حرکت دادن دوربین به صورت تدریجی، می‌توان انتقال‌های نرم و لطیفی بین صحنه‌های مختلف ایجاد کرد.
- ایجاد حس تعلیق: حرکت اسلاید می‌تواند برای ایجاد حس تعلیق و کنجکاوی در تماشاگر استفاده شود. با حرکت دادن دوربین به سمت سوژه‌ای نامشخص، می‌توان توجه تماشاگر را به آن جلب کرد و او را برای دانستن سرنوشت آن مشتاق کرد.
انواع حرکت اسلاید:
- اسلاید افقی: در این نوع حرکت، دوربین در مسیر افقی به چپ یا راست حرکت می‌کند.
- اسلاید عمودی: در این نوع حرکت، دوربین به صورت عمودی به سمت بالا یا پایین حرکت می‌کند.
- اسلاید دایره‌ای: در این نوع حرکت، دوربین به دور سوژه حرکت دایره‌ای می‌کند.
- اسلاید ترکیبی: در این نوع حرکت، دوربین ترکیبی از حرکات افقی، عمودی و دایره‌ای را انجام می‌دهد.
حرکت اسلاید ابزاری کارآمد در دست فیلمسازان است که می تواند برای اهداف مختلفی از جمله معرفی محیط، دنبال کردن سوژه، ایجاد حس صاف و یکنواخت، و ایجاد حس تعلیق استفاده شود.
با استفاده خلاقانه از این حرکت می توان فیلم را جذاب تر و موثرتر کرد.
تفاوت حرکت اسلاید با حرکت دالی:
حرکت اسلاید و دالی هر دو از جمله حرکات دوربین در فیلمبرداری هستند که در آنها دوربین در امتداد یک مسیر ثابت حرکت می‌کند.
با این حال، تفاوت اصلی این دو حرکت در ارتفاع دوربین است.
در حرکت اسلاید، ارتفاع دوربین ثابت می‌ماند، در حالی که در حرکت دالی، ارتفاع دوربین می‌تواند تغییر کند.
به همین دلیل، از حرکت اسلاید بیشتر برای معرفی محیط و دنبال کردن سوژه در مسافت‌های کوتاه استفاده می‌شود،
در حالی که از حرکت دالی بیشتر برای معرفی محیط‌های وسیع و بزرگ و دنبال کردن سوژه در مسافت‌های طولانی استفاده می‌شود.
حرکت چرخش (Rotation) در فیلمبرداری:
در فیلمبرداری، حرکت چرخش (Rotation Shot) یا نمای چرخشی نوعی حرکت دوربین است که در آن دوربین حول محور خود می‌چرخد و زاویه دید آن در قاب تغییر می‌کند.
در این حرکت، دوربین ثابت می‌ماند و فقط جهت دید آن در فضا تغییر می‌کند.
حرکت چرخش می‌تواند با دست یا با استفاده از موتور انجام شود.
کاربردهای حرکت چرخش:
- ایجاد حس سرگیجه و گیجی: حرکت چرخش متداول‌ترین روش برای ایجاد حس سرگیجه و گیجی در تماشاگر است. با چرخش ناگهانی دوربین، می‌توان احساس عدم تعادل و آشفتگی را در تماشاگر القا کرد.
- ایجاد حس پویایی: حرکت چرخش می‌تواند برای ایجاد حس پویایی و هیجان در فیلم استفاده شود. با چرخش سریع دوربین، می‌توان حس تعقیب و گریز یا حس سرعت را به تماشاگر القا کرد.
- معرفی محیط: از حرکت چرخش می‌توان برای معرفی محیط به تماشاگر استفاده کرد. با چرخش دوربین 360 درجه، می‌توان مناظر اطراف یک نقطه خاص را به طور کامل به تصویر کشید.
- تغییر پرسپکتیو: حرکت چرخش می‌تواند برای تغییر پرسپکتیو و دیدگاه تماشاگر نسبت به سوژه استفاده شود. با چرخش دوربین به زوایای مختلف، می‌توان دیدگاه‌های متفاوتی از سوژه به تماشاگر ارائه داد و حس کنجکاوی او را برانگیخت.
انواع حرکت چرخش:
- چرخش افقی: در این نوع حرکت، دوربین حول محور افقی خود می‌چرخد.
- چرخش عمودی: در این نوع حرکت، دوربین حول محور عمودی خود می‌چرخد.
- چرخش ترکیبی: در این نوع حرکت، دوربین ترکیبی از چرخش‌های افقی و عمودی را انجام می‌دهد.
با استفاده خلاقانه از این حرکت می توان فیلم را جذاب تر و موثرتر کرد.
تفاوت حرکت چرخش با حرکت پان:
حرکت چرخش و پان هر دو از جمله حرکات دوربین در فیلمبرداری هستند که در آنها زاویه دید دوربین در قاب تغییر می‌کند.
با این حال، تفاوت اصلی این دو حرکت در محور چرخش دوربین است.
در حرکت چرخش، دوربین حول محور خود می‌چرخد، در حالی که در حرکت پان، دوربین حول یک نقطه ثابت در فضا می‌چرخد.
به همین دلیل، از حرکت چرخش بیشتر برای ایجاد حس سرگیجه و گیجی، معرفی محیط، و تغییر پرسپکتیو استفاده می‌شود،
در حالی که از حرکت پان بیشتر برای دنبال کردن سوژه در حال حرکت و تغییر کادربندی استفاده می‌شود.
حرکت بوم یا پد استال در فیلمبرداری:
حرکت بوم یا پد استال (Boom Shot) نوعی حرکت دوربین در فیلمبرداری است که در آن دوربین به صورت عمودی به سمت بالا یا پایین حرکت می‌کند و ارتفاع سوژه در قاب تغییر می‌کند.
این حرکت با استفاده از وسیله‌ای به نام بوم یا پد استال انجام می‌شود که دوربین روی آن نصب شده و می‌تواند به صورت عمودی حرکت کند.
کاربردهای حرکت بوم:
- معرفی سوژه: حرکت بوم می تواند برای معرفی سوژه به تماشاگر استفاده شود. با حرکت دوربین از پایین به بالا، می توان سوژه را به تدریج به تماشاگر نشان داد و حس کنجکاوی او را برانگیخت.
- تاکید بر سوژه: حرکت بوم می تواند برای تاکید بر سوژه استفاده شود. با حرکت دوربین به سمت سوژه، می توان توجه تماشاگر را به او جلب کرد و اهمیت او را در داستان نشان داد.
- ایجاد حس پویایی: حرکت بوم می تواند برای ایجاد حس پویایی در فیلم استفاده شود. با حرکت سریع دوربین، می توان حس هیجان و تعلیق را به تماشاگر القا کرد.
- نشان دادن تغییرات: حرکت بوم می تواند برای نشان دادن تغییرات در محیط یا وضعیت سوژه استفاده شود. با حرکت دوربین به سمت بالا یا پایین، می توان گذر زمان یا تغییرات روانی سوژه را به تصویر کشید.
انواع حرکت بوم:
- حرکت بوم ساده: در این نوع حرکت، دوربین به صورت عمودی و مستقیم به سمت بالا یا پایین حرکت می کند.
- حرکت بوم ترکیبی: در این نوع حرکت، دوربین در حالی که به سمت بالا یا پایین حرکت می کند، حرکت های افقی نیز انجام می دهد.
- حرکت بوم دایره ای: در این نوع حرکت، دوربین به صورت دایره ای حول سوژه حرکت می کند.
حرکت بوم ابزاری کارآمد در دست فیلمسازان است که می تواند برای اهداف مختلفی از جمله معرفی سوژه، تاکید بر سوژه، ایجاد حس پویایی، و نشان دادن تغییرات استفاده شود.
با استفاده خلاقانه از این حرکت می توان فیلم را جذاب تر و موثرتر کرد.
حرکت دوربین رول (Roll Movement) در فیلمبرداری:
حرکت دوربین رول (Roll Movement) که به آن حرکت چرخشی یا حرکت حول محور نیز گفته می شود، یکی از حرکات دوربین در سینما است
که در آن دوربین حول محور عمودی خود (محور لنز) می چرخد. این حرکت باعث می شود که افق تصویر کج شده و نمای نامتعارفی ایجاد شود.
کاربردهای حرکت دوربین رول:
- ایجاد حس عدم تعادل و آشفتگی: از حرکت دوربین رول می توان برای ایجاد حس عدم تعادل و آشفتگی در فیلم استفاده کرد. این حرکت می تواند برای به تصویر کشیدن حالات روحی شخصیت ها، مانند سرگیجه، اضطراب یا ترس، به کار رود.
- ایجاد حس طنز: حرکت دوربین رول می تواند برای ایجاد حس طنز در فیلم استفاده شود. این حرکت می تواند برای به تصویر کشیدن موقعیت های خنده دار یا غیرمنتظره به کار رود.
- جذب توجه تماشاگر: حرکت دوربین رول می تواند برای جذب توجه تماشاگر به یک سوژه یا نقطه خاص در قاب استفاده شود. این حرکت می تواند با ایجاد کنتراست بین سوژه کج شده و خطوط صاف افقی، توجه تماشاگر را به خود جلب کند.
- تغییر پرسپکتیو: از حرکت دوربین رول می توان برای تغییر پرسپکتیو و نگاه تماشاگر به صحنه استفاده کرد. با چرخاندن دوربین به سمت چپ یا راست، می توان سوژه را از زوایای مختلف به تصویر کشید.
انتخاب حرکت مناسب دوربین به هدف کارگردان از آن سکانس و احساسی که می خواهد به تماشاگر القا کند بستگی دارد.
نکاتی در مورد استفاده از حرکات دوربین:
- سرعت حرکت: سرعت حرکت باید متناسب با هدف کارگردان باشد. برای ایجاد حس هیجان، باید از سرعت های بالا استفاده کرد و برای تاکید بر سوژه، می توان از سرعت های آهسته استفاده کرد.
- مسیر حرکت: مسیر حرکت باید متناسب با کادربندی باشد. برای معرفی سوژه، می توان از حرکات عمودی مستقیم استفاده کرد و برای ایجاد حس پویایی، می توان از حرکات مورب استفاده کرد.
- هماهنگی با حرکات دیگر: حرکت باید با حرکات دیگر دوربین، مانند پان، تِیلت، و دالی، هماهنگ باشد.
برای درک بهتر تاثیر حرکات دوربین، می توانید به فیلم های مورد علاقه خود توجه کنید و ببینید که کارگردان چگونه از این ابزار برای روایت داستان و جذب مخاطب استفاده کرده است.
برای مطالعه مقاله های قبلی با موضوع نماهای سینمایی و زاویه دوربین در سینما کلیک کنید .
امیدواریم از مطالعه مطالب وبسایت موشن لب لذت ببرید.
