انیمیشن چیست (2) آشنایی با سبک های مختلف انیمیشن

سبک های مختلف انیمیشن چه نام دارند و تفاوت آن ها در چیست ؟

در قسمت دوم از مقاله تاریخچه انیمیشن قصد داریم در مورد سبک شناسی و آشنایی با انواع انیمیشن صحبت کنیم .

سبک ها :

انیمیشن ها در سبک های مختلفی تولید می شوند که هر کدام ویژگی ها و جذابیت های خاص خود را دارند .

مثلا

انیمیشن های دستی و سنتی ، کامیپوتری و عروسکی

البته هر کدام از این انیمیشن ها به دسته های

فلت یا تخت 2D حجمی یا 3D تقسیم می شوند.

البته با توجه به شرکت و کشور سازنده تفاوت های دیگری هم بین انیمیشن ها به وجود می آید.

انیمیشن های دستی:

انیمیشن های دستی نوعی از انیمیشن هستند که در آن تصاویر به صورت فریم به فریم نقاشی یا طراحی می شوند.

این سبک انیمیشن سازی به دلیل نیاز به مهارت و دقت بالا، زمان و هزینه ی زیادی را به خود اختصاص می دهد.

تاریخچه انیمیشن های دستی:

انیمیشن های دستی ریشه ی بسیار قدیمی دارند و به نقاشی های متحرک در غارها و سایه بازی ها باز می گردند.
در اوایل قرن بیستم میلادی، انیمیشن های دستی به عنوان یک فرم هنری و صنعتی نوظهور شناخته شدند.
پیشگامان انیمیشن های دستی مانند ژرژ ملی یس، وینسار مک کی و والت دیزنی با خلاقیت و نوآوری خود، انیمیشن های دستی را به سطحی جدید ارتقا دادند.

تکنیک های انیمیشن های دستی:

انیمیشن سنتی: در این تکنیک، تصاویر روی کاغذ یا سلولید نقاشی می شوند و سپس با استفاده از دوربین فیلمبرداری فریم به فریم ثبت می شوند.
انیمیشن کامپیوتری: در این تکنیک، تصاویر با استفاده از نرم افزارهای کامپیوتری نقاشی و طراحی می شوند.

مراحل تولید انیمیشن های دستی:

نوشتن داستان و فیلمنامه: اولین قدم در تولید انیمیشن، نوشتن داستان و فیلمنامه ی آن است.
طراحی شخصیت ها و محیط: در این مرحله، شخصیت ها و محیط داستان طراحی می شوند.
استوری بورد: استوری بورد شامل تصاویری از سکانس های مختلف انیمیشن است که به عنوان یک راهنمای بصری برای انیماتورها عمل می کند.
انیمیت کردن : در این مرحله از انیماتور ها با توجه به استوری بورد متحرک سازی را شروع می کنند .

انیمیشن های دستی معروف:

انیمیشن های دستی به دلیل ظرافت، دقت و خلاقیت بالایی که دارند، از محبوبیت زیادی در بین مخاطبان برخوردارند.

در اینجا به تعدادی از انیمیشن های دستی معروف در ژانرهای مختلف اشاره می‌کنیم:

کلاسیک:

سفید برفی و هفت کوتوله (1937)
پینوکیو (1940)
فانتازیا (1940)
بامبی (1942)
سیندرلا (1950)
زیبای خفته (1959)
101 سگ خالدار (1961)
کتاب جنگل (1967)
دیو و دلبر (1991)
علاءالدین (1992)
شیر شاه (1994)

ژاپنی (انیمه):

شهر اشباح (2001)
پونیو (2008)
شاهزاده خانم مونونوکه (1997)
خدمتکار اژدها (2004)
پونیو (2008)
دفتر مرگ (2006)
حمله به تایتان (2013)
ناروتو (1999)
دفتر خاطرات یک خون آشام (2010)

اروپایی:

پری دریایی کوچولو (1989)
دیو و دلبر (1991)
گوژپشت نتردام (1996)
مولان (1998)
تارزان (1999)
Atlantis: The Lost Empire (2001)
Lilo & Stitch (2002)
Treasure Planet (2002)
Brother Bear (2003)

ایرانی:

آخرین داستان (2018)
رستم و سهراب (2007)
سیاوش (1997)
زال و رودابه (2008)
مارلیک (2011)

نکاتی در مورد انیمیشن های دستی:

انیمیشن های دستی به دلیل نیاز به مهارت و دقت بالا، زمان و هزینه ی زیادی را به خود اختصاص می دهند.
انیمیشن های دستی در ژانرهای مختلفی مانند کمدی، درام، اکشن و علمی تخیلی تولید می شوند.
انیمیشن های دستی به دلیل ظرافت و دقت بالا، از جذابیت و ارزش هنری بالایی برخوردارند.

انیمیشن عروسکی یا استاپ موشن

استاپ موشن (Stop Motion) یک تکنیک انیمیشن‌سازی است که در آن با حرکت دادن اشیاء و عکسبرداری فریم به فریم، توهم حرکت ایجاد می‌شود.

در واقع، این تکنیک به جای استفاده از نقاشی یا مدل‌های کامپیوتری، از اشیاء واقعی مانند عروسک‌ها، خمیر، لگو و اشیاء روزمره استفاده می‌کند.

تاریخچه استاپ موشن:

قدمت استاپ موشن به اواخر قرن نوزدهم میلادی باز می‌گردد.
اولین فیلم‌های استاپ موشن توسط ژرژ ملی‌یس، فیلمساز فرانسوی ساخته شد.
در دهه 1920، والت دیزنی از تکنیک استاپ موشن در انیمیشن‌های کوتاه خود مانند خنده‌دار و سمفونی احمقانه استفاده کرد.
در دهه 1950، استودیو جیبلی در ژاپن با ساخت انیمیشن‌های استاپ موشنی مانند شهر اشباح و پونیو به شهرت جهانی رسید.

انواع استاپ موشن:

استاپ موشن عروسکی: این نوع استاپ موشن از عروسک‌های ساخته شده با مواد مختلف مانند چوب، فلز، پارچه و خمیر استفاده می‌کند.
استاپ موشن خمیری: در این نوع استاپ موشن از خمیرهای مخصوص مانند خمیر مجسمه‌سازی برای ساخت شخصیت‌ها و اشیاء استفاده می‌شود.
استاپ موشن اشیاء: در این نوع استاپ موشن از اشیاء روزمره مانند اسباب‌بازی‌ها، لوازم التحریر و مواد غذایی برای ساخت انیمیشن استفاده می‌شود.
کات اوت: در این نوع استاپ موشن از تصاویر و اشکال برش خورده کاغذ یا مقوا برای ساخت انیمیشن استفاده می‌شود.
پیکسلیشن: در این نوع استاپ موشن از انسان‌ها به عنوان پیکسل‌های یک تصویر متحرک استفاده می‌شود.

مراحل تولید انیمیشن استاپ موشن:

نوشتن داستان و فیلمنامه: اولین قدم در تولید انیمیشن، نوشتن داستان و فیلمنامه ی آن است.
طراحی شخصیت ها و محیط: در این مرحله، شخصیت ها و محیط داستان طراحی می شوند.
ساخت عروسک ها و اشیاء: در این مرحله، عروسک ها و اشیاء مورد نیاز برای انیمیشن ساخته می شوند.
مرحله ی فیلمبرداری: در این مرحله، تصاویر انیمیشن به صورت فریم به فریم عکسبرداری می شوند.
مرحله ی پس از تولید: در این مرحله، صداگذاری، موسیقی و جلوه های ویژه به انیمیشن اضافه می شوند.

نکاتی در مورد استاپ موشن:

استاپ موشن یک تکنیک انیمیشن‌سازی خلاقانه و جذاب است.
این تکنیک به دلیل نیاز به دقت و ظرافت بالا، زمان و هزینه ی زیادی را به خود اختصاص می دهد.
انیمیشن های استاپ موشن در ژانرهای مختلفی مانند کمدی، درام، اکشن و علمی تخیلی تولید می شوند.

برخی از انیمیشن های استاپ موشن معروف:

کابوس قبل از کریسمس (1993)
فرانی و زویی (1982)
والاس و گرومیت (1989)
زندگی مشترک پرندگان (1998)
کورالاین

انیمیشن دو بعدی دیجیتالی

انیمیشن دو بعدی دیجیتالی نوعی انیمیشن است که با استفاده از نرم‌افزارهای کامپیوتری و در محیط دو بعدی خلق می‌شود.

در این نوع انیمیشن، تصاویر به صورت فریم به فریم طراحی و نقاشی می‌شوند و سپس با کنار هم قرار دادن آنها، توهم حرکت ایجاد می‌شود.

تاریخچه انیمیشن دو بعدی دیجیتالی:

انیمیشن دو بعدی دیجیتالی در دهه 1980 میلادی با ظهور نرم‌افزارهای کامپیوتری چدید تر پا به عرصه وجود گذاشت.
در اوایل، این تکنیک به دلیل محدودیت‌های فنی، بیشتر برای تولید انیمیشن‌های کوتاه و ساده استفاده می‌شد.
اما با پیشرفت تکنولوژی، انیمیشن دو بعدی دیجیتالی به ابزاری قدرتمند برای تولید انیمیشن‌های بلند و پیچیده تبدیل شد.
امروز جدا از بحث سرگرمی از انیمیشن دو بعدی دیجیتال در غالب موشن گرافیک استفاده تبلیغاتی فراوانی می شود .

مزایای انیمیشن دو بعدی دیجیتالی:

سرعت: انیمیشن دو بعدی دیجیتالی به دلیل استفاده از نرم‌افزارهای کامپیوتری، سریع‌تر از انیمیشن سنتی تولید می‌شود.
هزینه: این نوع انیمیشن به دلیل نیاز به تعداد نفرات کمتر و تجهیزات ارزان‌تر، نسبت به انیمیشن سه بعدی ارزان‌تر است.
قابلیت انعطاف: انیمیشن دو بعدی دیجیتالی به دلیل استفاده از نرم‌افزارهای کامپیوتری، قابلیت انعطاف‌پذیری بالایی دارد و می‌توان از آن برای تولید انیمیشن در ژانرهای مختلف استفاده کرد.
سبک: انیمیشن دو بعدی دیجیتالی می‌تواند به سبک‌های مختلف مانند انیمیشن سنتی، انیمه و کارتون طراحی شود.

معایب انیمیشن دو بعدی دیجیتالی:

نیاز به مهارت: تولید انیمیشن دو بعدی دیجیتالی به مهارت‌های کامپیوتری و هنری نیاز دارد.
ظرافت: انیمیشن دو بعدی دیجیتالی به دلیل ظرافت و دقت بالا، زمان‌بر است.
رقابت: این نوع انیمیشن به دلیل محبوبیت بالا، با رقابت زیادی در بازار روبرو است.

برخی از انیمیشن های دو بعدی دیجیتالی معروف:

پونیو (2008)
شرک (2001)
دیو و دلبر (1991)
شهر اشباح (2001)
مولان (1998)
شاهزاده خانم مونونوکه (1997)
(2019) کلاوز
سریال سیمپسون ها
سریال ریک و مورتی
سریال ایرانی شکرستان
سریال ایرانی پهلوانان
سریال ایرانی دیرین دیرین

انیمیشن سه بعدی دیجیتالی

انیمیشن سه بعدی دیجیتالی نوعی انیمیشن است که با استفاده از نرم‌افزارهای کامپیوتری و در محیط سه بعدی خلق می‌شود.

در این نوع انیمیشن، شخصیت‌ها، محیط و اشیاء به صورت سه‌بعدی مدل‌سازی می‌شوند و سپس با حرکت دادن آنها و رندر تصاویر، انیمیشن نهایی تولید می‌شود.

تاریخچه انیمیشن سه بعدی دیجیتالی:

انیمیشن سه بعدی دیجیتالی در دهه 1970 میلادی با ظهور کامپیوترهای قدرتمند پا به عرصه وجود گذاشت.
در اوایل، این تکنیک به دلیل محدودیت‌های فنی، فقط برای تولید انیمیشن‌های کوتاه و ساده استفاده می‌شد.
اما با پیشرفت تکنولوژی، انیمیشن سه بعدی دیجیتالی به ابزاری قدرتمند برای تولید انیمیشن‌های بلند و پیچیده تبدیل شد.

مزایای انیمیشن سه بعدی دیجیتالی:

واقع‌گرایی: انیمیشن سه بعدی دیجیتالی به دلیل شباهت زیاد به دنیای واقعی، از واقع‌گرایی بالایی برخوردار است.
قابلیت انعطاف: این نوع انیمیشن به دلیل استفاده از نرم‌افزارهای کامپیوتری، قابلیت انعطاف‌پذیری بالایی دارد و می‌توان از آن برای تولید انیمیشن در ژانرهای مختلف استفاده کرد.
جلوه‌های ویژه: انیمیشن سه بعدی دیجیتالی به دلیل استفاده از جلوه‌های ویژه کامپیوتری، می‌تواند صحنه‌های خارق‌العاده و جذابی را خلق کند.
کاربرد: انیمیشن سه بعدی دیجیتالی در علاوه بر سرگرمی، در زمینه‌های مختلفی مانند پزشکی، معماری، مهندسی و آموزش نیز کاربرد دارد.

معایب انیمیشن سه بعدی دیجیتالی:

هزینه: انیمیشن سه بعدی دیجیتالی به دلیل نیاز به تجهیزات و نرم‌افزارهای گران‌قیمت، نسبت به انیمیشن دو بعدی پرهزینه‌تر است.
زمان: تولید انیمیشن سه بعدی دیجیتالی به دلیل پیچیدگی و ظرافت بالا، زمان‌بر است.
نیاز به مهارت: تولید انیمیشن سه بعدی دیجیتالی به مهارت‌های کامپیوتری و هنری قوی نیاز دارد.